เฝ้าคอยมาแค่ไหน
เนิ่นนานเท่าไร
ให้ลมหายใจได้สัมผัส กันอีกครั้ง
ให้เราได้สมหวัง
รักกันชั่วนิรันดร์
ให้สองแววตาจ้องมองครอบครองดั่งฝัน
แล้วใยจึงกลับต้องปวดร้าว
กอดเพียงความเศร้า
เว้าวอนถามกับฟ้า
เพียงสัญญาที่ได้เคยให้ไว้
ไม่อาจทำให้รักได้
เมื่อฟ้านั้นพาให้เรามาเจอ
เหตุใดจึงไม่ยอมให้ฉันคู่เธอ
คำสัญญาที่ผูกเราเอาไว้ มันยังไม่พอใช่ไหม
ชาติไหนจะได้รักกัน
หรือว่าฉันต้องยอมรับชะตา
ว่าฟ้าไม่เชื่อในสัญญา
เฝ้าคอยอธิษฐาน
ทุกวันที่ผ่าน
หรือมันไม่มีวันได้เป็นจริงสักครั้ง
เหลือก็เพียงแต่ความปวดร้าว
กอดเพียงความเศร้า
เว้าวอนถามกับฟ้า
เพียงสัญญาที่ได้เคยให้ไว้
ไม่อาจทำให้รักได้
เมื่อฟ้านั้นพาให้เรามาเจอ
เหตุใดจึงไม่ยอมให้ฉันคู่เธอ
คำสัญญาที่ผูกเราเอาไว้ มันยังไม่พอใช่ไหม
ชาติไหนจะได้รักกัน
หรือว่าฉันต้องยอมรับชะตา
ว่าฟ้าไม่เชื่อในสัญญา
ได้โปรดให้ฉันเข้าใจ
ยังพอมีทางไหม
จะหนักหนาสักเท่าไร
หากมันจะทำให้เราได้รักกัน ก็จะทำ